Het jaar 2016 was nog maar net begonnen of David Bowie overleed. Schrik. Nog meer schrik, want in april stopte Prince ook met ademhalen. Gevolgd door (in willekeurige volgorde) Maurice White, Eddy Wally, Toots Thielemans, Mieke Telkamp, Glen Frey en niet te vergeten Leonard Cohen. Ik ben meer van het vooruitkijken dan terugblikken, maar wil het tòch even met jullie hebben over het afgelopen jaar en dan vooral over Leonard Cohen.

Waarschijnlijk hebben we allemaal wel één of meer favorieten. Muziekanten die je kippenvel bezorgen, je laten janken of dansen. Muziek zorgt voor herinneringen. Ritme, klanken, tonen, harmonie. Je kunt het zo gek niet bedenken of ergens zit muziek in. Of niet natuurlijk, dan zit er geen muziek in. Je kunt er achteraan lopen. Iets kan je als muziek in de oren klinken, dan heb je er wel oren naar.

Als je oren hebt naar muziek in een reclame, kan een commercial iets met je doen. Emotie. Muziek en reclame vormen een goede combinatie. Er is volgens mij geen commercial zonder muziek. Menig artiest is 'doorgebroken' vanwege zijn of haar muziek onder een commercial. Wie herinnert zich niet het reclamespotje voor Slankie, waarin Sanne Hans met gitaar wat zingt over haar lijf.

Daarom blik ik toch even terug op 2016, want de eindejaarslijstjes komen er weer aan: de beste sportploeg, mooiste doelpunt, meestgebruikte kindernamen, politicus van het jaar en favoriete muzieknummers in de reclame. Mijn favoriet is die van de NS. Mooie Europese bestemmingen. Waarschijnlijk omdat Leonard Cohen zo mooi zingt "Now in Vienna there are ten pretty women" en de herinneringen aan die stad.

Wat is jou favoriete muzieknummer in de reclame eigenlijk?